Riko

PRZEDSPRZEDAŻ

Przedsprzedaż książki trwa do 9 maja. Książki zakupione w przedsprzedaży będą wysyłane od 9 maja w kolejności złożenia zamówień. 

Premiera książki 9 maja. 


ANDRZEJ MIREK – Z wykształcenia biolog, z przekonania ewolucjonista, z pasji wspinacz. Współpracownik Magazynu Sportowego Góry od 25 lat. Pisał dla bruLionu, WdAhu, Nowego Napisu, Nowych Książek, Magazynu Górskiego i Taternika. Współautor trzech książek związanych z tematyką wspinaczkową. Miłośnik przygodowych wyjazdów wspinaczkowych, meloman, kinomaniak i winofil.

 

 

 

Opis 

 

Rysiek „Riko” Malczyk był postacią barwną i nietuzinkową. Z niebywałym talentem wspinał się w skałkach, Tatrach i Dolomitach, wytyczając nowe drogi. Nosił się luźno i stylowo, miał dystans do świata, talent do tworzenia półsłówek, wyjątkowe poczucie humoru, niechęć do wszelkich rygorów i organizacji oraz zamiłowanie do tanich napojów alkoholowych. Mimo iż od jego odejścia minęło wiele lat, wciąż jest wzorem i ikoną. A tak wspominają go inni wybitni wspinacze tamtych czasów.

 

 

 

Fragment I

 

Atmosfera, jaką Riko wytwarzał, to było permanentne robienie sobie jaj – on był bardzo mile nastawionym do każdego luzakiem. Nie interesowały go poważne rozmowy, bo wydawał się zdystansowany do świata. Szukał serdeczności.

 

Fragment II

 

Przyjemnością było patrzeć, jak się wspina. Robił to z taką lekkością, jakby trudności go nie dotyczyły. Gdy już nie dawał rady, padało tylko: „Lecę!”. Żadnej walki o życie, wykrzywionej twarzy, krzyków czy dygotów. Gracja. Nie nadawał się na idola, bo oprócz zalet miał też trochę wad.

 

Fragment III

 

Nieraz się zastanawiałem, na czym właściwie polegał fenomen Rika, dlaczego zajmował tak ważne miejsce w środowisku. Jest parę rzeczy oczywistych. Rzecz jasna, jego talent wspinaczkowy – nie tylko osiągnięcia, ale i sposób, w jaki się wspinał. Miał fenomenalne predyspozycje: idealną sylwetkę wspinacza i długie, niesamowicie silne palce. Przede wszystkim jednak miał dar wynajdywania rozwiązań, jak się to mówiło, „patentów”– potrafił tak ustawić się w skale, żeby te swoje fizyczne możliwości najlepiej wykorzystać. Nie ma wielu wspinaczy, o których można powiedzieć, że mają do tego szczególny talent – większość dochodzi do wyników po prostu ciężką pracą. A Riko miał to coś.