Ludzie i Tatry (Seria tatrzańska)

 W tomie "Ludzie i Tatry" zawarł A. Uziembło swoje zakopiańskie wspomnienia z lat młodzieńczych. Autor miał 24 lata, gdy po raz pierwszy znalazł się pod Giewontem, po ciężkich doświadczeniach związanych z udziałem w rewolucji 1905 roku, by po krótkiej przerwie spędzić tam dalsze cztery lata poprzedzające pierwszą wojnę światową. Zakopane przeżywało w tym czasie swój złoty wiek, okres szybkiego rozwoju, i taki właśnie jego obraz, niepowtarzalną atmosferę owych lat, utrwalił w swych wspomnieniach Adam Uziembło. Na kartach książki pojawiają się głośne w ówczesnym tatrzańskim światku wydarzenia, jak na przykład relacja z poszukiwań zasypanego przez lawinę Mieczysława Karłowicza, przewijają się postacie legendarnych już dziś pierwszych ratowników oraz górali przewodników, jak Mariusz Zaruski, Józef Oppenheim czy Klimek Bachleda, oraz wybitnych twórców kultury i sztuki, którzy wówczas przebywali w Zakopanem, jak Andrzej Strug, Stefan Źeromski, Stanisław Witkiewicz, Jan Kasprowicz, Jerzy Żuławski. A. Uziembło (1885-1971) był postacią ciekawą i barwną, o wielostronnych zainteresowaniach. Meandry jego bogatej i długiej życiowej drogi nakreślił w obszernym wstępie Artur Leinwand.

Źródło: Wydawnictwo Literackie Kraków