Przepraszam za marzenia

 

Książka jest więc kolejną odpowiedzią na powtarzane jak mantrę pytanie: po co wchodzimy na najwyższe góry świata? Dlaczego świadomie wystawiamy duży palec u nogi za próg bezpieczeństwa? Nieustannie próbując przesunąć go do przodu?

 

Wiele osób mówi, że wspinanie się jest jedną z nielicznych chwil, kiedy możemy spojrzeć w głąb siebie, poszukując tam nie tylko odwagi, ale również naszych słabości. W górach oceniamy swoje możliwości. I jeśli ocena wypadnie pozytywnie, jeśli pokonamy strach, własne ograniczenia i wątpliwości, otrzymamy wielką nagrodę - radość życia. Żyjemy tak, by nie żałować. I może to jest właśnie ta odpowiedź.