W 2013 roku mija osiemdziesiąta rocznica śmierci Wincentego Birkenmajera w Tatrach. Na pozór jest on postacią dobrze znaną dużej grupie osób, w większym bądź mniejszym stopniu związanych z Tatrami, zwłaszcza interesujących się taternictwem, czy w ogóle historią zdobywania Tatr. Jednakże dotychczasowa literatura, zarówno specjalistyczna jak i faktograficzna dotycząca osoby Birkenmajera zawiera informacje wybiórcze i rozproszone.
Wielokrotnie podkreślano, że śmierć Wincentego była wielką stratą dla rodzimego ruchu wysokogórskiego, że był on tym wspinaczem i pisarzem gór, który miał znaczący wpływ na rozwój szeroko pojętego taternictwa.
Dla polskiego taternictwa i rodzącego się w latach międzywojennych polskiego alpinizmu jest Wincenty postacią tak ważną, że jego dokonania we wszech miar zasługują na szczegółowe opracowanie. Jego działalność górska była dobrze udokumentowana, ale brakowało do tej pory jej całościowego ujęcia.
W niniejszej biografii Wincentego Birkenmajera starałem się możliwie dokładnie przedstawić jego sylwetkę nie tylko pod kątem jego górskich dokonań i osiągnięć wyłącznie sportowych. Zebrałem wszelkie dostępne informacje o Birkenmajerze jako nauczycielu i pisarzu, a także o jego życiu rodzinnym. Celowo zrezygnowałem z formy powieści biograficznej, nie łącząc danych historycznych z fikcją fabularną, chciałem bowiem dać jak najprawdziwszy obraz Jego osoby. W ten sposób powstała w pełni faktograficzna opowieść o najpiękniejszych bodaj latach polskiego taternictwa, o kształtowaniu się ideologii taternickiej, o początkach polskiej eksploracji gór lodowcowych, o rywalizacji elity ówczesnych wspinaczy i wplecionej w ten klimat wielkiej miłości człowieka do gór, za którą przyszło mu zapłacić najwyższą cenę.
Źródło: Fundacja i. Zofii i Witolda Paryskich